Stoomgemaal Halfweg officieel weer op stoom

Op 5 april bundelden Paul te Beest, voorzitter van de stichting Vrienden Stoomgemaal Halfweg, Patrick Poelmann, voorzitter van de Nederlandse Gemalen Stichting, en Mariëtte Sedee, wethouder van Haarlemmermeer, hun krachten en draaiden, met assistentie van machinist Jaap van Duijn, de hoofdstoomafsluiter open. Stoomwolken werden zichtbaar en de schepraderen begonnen als vanouds hun werk. Het officiële eerste stoommoment van 2024 was een feit. 

Nu krijgt een seizoenstart in Halfweg altijd extra aandacht, maar dit keer was de openingshandeling gekoppeld aan een feestje. “Want het is gelukt”, had Paul te Beest kort daarvoor in zijn speech gezegd. Wat precies? Geld vinden voor de ingrijpende renovatie die voor het uit 1852 daterende gebouw noodzakelijk is. Een heikele klus, want het oudste nog werkende schepradgemaal ter wereld, zoals “Halfweg” te boek staat, moet in leven blijven zonder jaarlijkse overheidssubsidie. “Dat betekende flink achter de oren krabben, maar dankzij de velen die dit stukje cultureel erfgoed een warm hart toe dragen, staat ons gemaal vandaag in de steigers. Helemaal rond zijn we nog niet.  Maar er is vertrouwen dat het goed komt.” En als dat zo is, is Halfweg in de zomer klaar voor een nieuwe toekomst.

Dat de renovatie op gang is, is onder andere te danken aan Jannes Vos, van Vos & Partners, en Raymond van Haeften, oud-wethouder van Haarlemmerliede en Spaarnwoude en nu bestuurslid bij het Stoomgemaal Halfweg. “Zij hebben zich voor dit project buitengewoon ingezet. En een legertje kleinere sponsors heeft de verbouwingsplannen willen ondersteunen”  Extra vermelding was er voor de circa 40 vrijwilligers, die het gemaal eens in de maand  op stoom laten draaien. Bezoekers zetten dan, aan de hand van deskundige rondleiders, een stapje terug in de tijd. “De kennis van vroeger die daarvoor nodig is, leeft bij onze (technische) vrijwilligers. Mensen, die in hun werkend leven met machines ervaring hebben opgedaan en zich nu inzetten voor het gemaal. Zij hebben inmiddels een hoge leeftijd en het is niet makkelijk jongere opvolgers te vinden. Immers, de techniek van vroeger is niet die van vandaag.” Ook Patrick Poelmann zei hoe belangrijk het is de technische kennis te bewaren die nodig is om de machinerieën hun werk te laten doen. Zo kan het gemaal levend worden gehouden. “Uitleggen, opschrijven, investeren in protocollen. Wie schrijft, die blijft. Onmisbaar als we dit stukje cultureel erfgoed willen bewaren voor toekomstige generaties.”