“Tjonge, tjonge. Dat is even schrikken”, aldus de goede gever van decembercadeaus die onlangs het stokje van heiligman Sint-Nicolaas overnam. “Dat gaat me een flinke klus worden, als ik op mijn slee en de rendieren mijn entree wil maken in het winkelhart van Hoofddorp. Lang verhaal kort: mijn vaste attributen kunnen dit jaar voorlopig niet mee. Geen slee dus, maar daar was ik wel op voorbereid. De weersomstandigheden nodigen anno nu niet uit tot een prettige inglij-tocht. Daar was nog wel wat op de te vinden geweest door er wieltjes onder te zetten, maar die moeten dan wel de ruimte krijgen om te rijden. En dat gaat ‘m duidelijk niet worden. Hobbels, hekken, bouwellende… arme ondernemers en natuurlijk ook arme klanten. Inkopen doen voor de feestdagen wordt een heikele klus. Gelukkig heb ik goed contact met de sint, die voor zijn rondje kon beschikken over een legertje pieten. Die mag ik nu van hem lenen. Ze zullen zich vermommen als rendier en zijn door hun sint-ervaring met daken en schoorstenen getraind genoeg om alle hinderpalen te omzeilen. Het gaat dus goedkomen. Zeker weten. Maar wat heb ik een respect voor de ondernemers van het Hoofddorpse centrum. Ze hebben, als we even in de geschiedenis duiken, al flink wat bouwhindernissen over zich heen gehad. En natuurlijk willen ze graag dat Hoofddorp-centrum op weg naar de toekomst alle kans krijgt om zich te ontwikkelen zoals iedereen dat graag ziet. Dat betekent, dat weten ze, even pijn lijden, maar de manier waarop ze dit accepteren verdient wat mij betreft een diepe buiging. Prachtige verlichting in de kruisdorp-fontein, mooie stukken op het Polderplein en veel andere plekken die met een stralend signaal de klanten laten weten: we zijn er voor jullie. Ik, de enige echte kerstman, ben er stil van. Hoofddorp-Centrum, ik neem mijn muts voor jullie af!